Dlaczego Białowieski Park Narodowy został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO
Z radością przedstawiamy materiał, który powstał w sojuszu z artidiy.pl
Puszcza Białowieska jest jednym z ostatnich w Europie pierwotnych lasów nizinnych. W tym dziewiczym środowisku można znaleźć setki gatunków grzybów, a także jest domem dla dużej populacji żubra, rzadkiego gatunku ptaka. Jest to ważny obszar dla ochrony różnorodności biologicznej.
Puszcza znajduje się we wschodniej Polsce i na Białorusi. Jest częścią większego obszaru chronionego znanego jako Białowieski Park Narodowy. Oba kraje współpracują w kwestiach zarządzania od 1991 roku. Jednak polski rząd przez ponad dekadę unikał międzynarodowej kontroli ekosystemu Białowieży.
Puszcza Białowieska została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1979 roku. Miejsce to zostało również wpisane w 2009 roku na listę dziedzictwa przyrodniczego w Światowym Rezerwacie Biosfery UNESCO. W 2009 roku zapadła decyzja o wpisaniu prawie całej puszczy na listę UNESCO. Decyzja ta rozszerza obszar chroniony o ponad 140 tys. hektarów.
Białowieża jest największą puszczą w Polsce i w Europie. Jest domem dla wielu rzadkich gatunków ptaków i ssaków. W puszczy można spotkać tysiące gatunków bezkręgowców i 13 płazów. Do bardziej godnych uwagi cech lasu należą grzyby wielkoowocnikowe, dzięki którym jest on jednym z najlepszych miejsc na świecie dla tych organizmów.
Puszczę po raz pierwszy odwiedził car Aleksander II w 1860 roku. Wysłał on żubry z puszczy do kilku stolic europejskich. Ostatni dziko żyjący żubr zginął w 1919 roku. Po wojnie las został ponownie utworzony jako strefa ochrony żubrów. Pomimo tego, że las jest nadal stosunkowo nienaruszony, rząd polski nie dostrzegł jeszcze w pełni znaczenia zachowania tego lasu jako parku narodowego.
Obecnie około 17% lasu jest w aktywnym zarządzaniu. Większość lasu jest pozyskiwana z lasu, podczas gdy tylko około 3% pozostaje niezagospodarowane. Jednymi z głównych ograniczeń w zarządzaniu lasem są sponsorowane przez rząd komercyjne pozyskiwanie drewna i przekształcanie go w plantacje iglaste. Inne potencjalne zagrożenia dla chronionych siedlisk to osuszanie gruntów rolnych w sąsiadujących lasach, deptanie przez turystów i inwazyjne gatunki obce.
Jednym z głównych celów planu urządzenia lasu dla Puszczy Białowieskiej jest niedopuszczenie do rozpoczęcia czynnej gospodarki leśnej przed okresem lęgowym dzikich ptaków. Plan ten określa również połowę działań związanych z pozyskiwaniem drewna jako działania związane z odnowieniem ekologicznym. Dodatkowo, obszary powyżej 100 lat są wyłączone z aktywnego pozyskiwania drewna. Środki te opóźnią rozpoczęcie pozyskiwania drewna do czasu po sezonie lęgowym ptaków.
Podczas gdy las jest niezastąpionym obszarem dla ochrony różnorodności biologicznej, lokalne społeczności są również uzależnione od usług ekosystemowych, które zapewnia las. Na przykład, las oferuje możliwości rekreacji i szkolenia w zakresie ochrony lasu. Ponadto, zapewnia możliwości pracy dla miejscowej ludności. Las przyczynia się również do poprawy jakości powietrza, pomagając regulować ilość zanieczyszczeń w powietrzu.
Mimo, że Puszcza Białowieska jest chroniona od wielu lat, nadal istnieje szereg problemów, które wymagają rozwiązania. Jednym z nich jest możliwość porażenia przez korniki w wyniku długotrwałej suszy. Innym jest zagrożenie zwiększonym ryzykiem pożarowym w związku z pozyskaniem drewna.